نارکولپسی یک بیماری نسبتا نارد دستگاه عصبی مرکزی می باشد . تخمین زده می شود که بیست وپنج تا پنجاه نفر در هر ۱۰۰ هزار ً نفر مبتلا به این بیماری باشد. علت بیماری نارکولپسی کاهش یا فقدان ماده ایی  به نام هیپوکرتین یا اورکسین در داخل مغز میباشد.  این ماده در تنظیم هوشیاری و تنظیم مراحل خواب نقش مهمی برعهده دارد. بر اثر برخی از بیماری ها مانند التهابات ویروسی مغز( آنسفالیت) ،ضربه به سر ، یا واکسیناسیون،  سلول های تولید کننده اورکسین  در نواحی هیپوتالاموس مغز دچار اختلال می گردد. در نتیجه به دنبال این اختلال اجزایی از  خواب در بیداری رخ میدهد.
تظاهرات اصلی نارکولپسی  شامل موارد زیر می باشد:

-حملات خواب
-اختلال در خواب شبانه ، بصورت بیدار شدن مکرر در خواب 
-فلج خواب
-​​​​​​​توهم های زمان به خواب رفتن یا بیدار شدند که به آنها توهمات هیپناگوژیک یا هیپنوپمپیک گفته می شود.
-کاتاپلکسی یا شل شدن ناگهانی عضلات به دلیل خندیدن یا هیجان زده شدن.

در نارکولپسی  اختلال در  عملکرد در زندگی فرد رخ می دهد. به عنوان مثال به خواب رفتن در شرایط غیر معمول مانند جلسات، کلاس های آموزشی ،یا در زمان رانندگی  و غیره .

برای تشخیص این بیماری  از تست خواب استفاده می گردد پلی سومنوگرافی به همراه تست  MSLT   برای  تشخیص قطعی این بیماری به کار می رود. 

به طور کلی  نارکولپسی به دو دسته تقسیم می شود نارکولپسی نوع 1  یا نارکولپسی به همراه کاتاپلکسی و  نارکولپسی نوع ۲ یا نارکولپسی بدون کاتاپلکسی .

مهمترین تفاوت این دو بیماری وجود یا عدم وجود کاتاپلکسی می باشد.
کاتاپلکسی  شل شدن اندام ها بدنبال هیجان می باشد.  که این شدن این شل شدن عضلات به دنبال تحریک های هیجانی مانند خندیدن هیجان زده شدن  و یا عصبانی شدن رخ میدهد. فرد به دنبال هیجان  دچار سستی اندام ها ،سستی پاها  و احساس ضعف میگردد . ضعف چند لحظه طول کشیده و خود به خود برطرف میشود. در موارد بسیار شدید و نادر می تواند منجر به افتادن فرد گردد.

توهمات هیپناگوژیک و هیپنوپامپیک شامل تصاویر رویا گونه ای می باشد که فرد در زمان به خواب رفتن یا در زمان برخاستن از خواب رخ مشاهده میکند. به ین صورت که مثلا فرد در زمان بیدار شدن احساس میکند فردی در کنار وی حضور دارد یا بر روی سینه او نشسته است یا حیوانات یا موجوداتی به وی نزدیک می گردد یا لوازم منزل شکل پیدا کرده اند و حرکت می کنند وجود این توهمات هیپناگوژیک و هیپنوپامپیک در کنار فلج خواب می تواند برای بیمار بسیار آزاردهنده باشد. درفرهنگ عمومی معمولا فلج خواب به همراه توهمات مشاهده شده را بختک میگویند.


در کودکان نارکولپسی میتواند به صورت خواب آلودگی همراه با تظاهرات غیر معمول مانند افتادن سر ، بیرون آمدن زبان و یا شل شدن اندام ها در زمان هیجان باشد که به ندرت با سایر بیماری ها مانند تشنج یا مشکلات روانپزشکی اشتباه میشود. تشخیص دقیق به درمان بیماری کمک میکند.
درمان بیماری در حال حاضر شامل چند مرحله می باشد:
جلوگیری از شل شدن اندامها در موارد هیجان  که از داروهایی مانند سدیم اکسیبات یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای یا داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین و.. استفاده میشود.

 درمان خواب آلودگی روزانه یا حملات خواب که از سدیم اکسی بات ، مدافنیل ،ریتالین ، استفاده میشود.
درمان اختلالات همراه مانند افسردگی و اختلال خواب شبانه که از داروهای ضد افسردگی و استراتژی های رفتاری مانند روان درمانی استفاده می شود.
پیش آگهی این بیماری به طور کلی خوب می باشد اگرچه افراد مبتلا به این بیماری نیازمند درمان داروی طولانی مدت می باشند.
توصیه می شود در صورت داشتن علائم بیماری نارکولپسی  مانند فلج خواب  ( بختک افتادن ) ، سست شدن اندام ها حین خندیدن یا هیجان زده شدن ، یا دیدن تصاویر رویا گونه و غیر عادی در زمان خوابیدن یا بیدار شدن از پزشک  مشورت بگیرید زیرا تشخیص و درمان مناسب در تعیین طرح درمانی نقش بسزایی دارد​​​​​​​.

نارکولپسی چیست؟